Τα τελευταία χρόνια, παρά την κρίση στον χώρο του βιβλίου, παρατηρείται μια σημαντική αύξηση στις εκδόσεις αυτοβιογραφικών και βιογραφικών τίτλων. Δημόσια πρόσωπα, καλλιτέχνες, εκπρόσωποι των γραμμάτων, πολιτικοί, αλλά και καθημερινοί άνθρωποι δημοσιεύουν αφηγήματα με κεντρικό θέμα μέρος των βιωμάτων τους, την προσωπική τους φωνή. Η οικογενειακή ιστορία γίνεται όχημα εξερεύνησης του εαυτού και του σύγχρονου ιστορικού γίγνεσθαι. Η αυτοβιογραφική έκφραση και δημοσιοποίηση παίρνει ποικίλες μορφές όπως απομνημονεύματα, χρονικό μια εποχής, μέρος ημερολογίων, εικονικές συνεντεύξεις, εικαστικές εκθέσεις, αναρτήσεις από το διαδίκτυο. Άνθρωποι που έχουν αφήσει το στίγμα τους στην επιστήμη ή την τέχνη τους επιλέγουν την αυτοβιογράφηση ως άλλο ένα έργο τους. Μοιράζονται με το κοινό μια πιο προσωπική πλευρά τους εμβαθύνοντας τη σχέση μαζί του. Η κύρια λειτουργία όμως του αυτοβιογραφικού λόγου είναι η σχέση με τον εαυτό μας. Είμαστε οι δημιουργοί του αφηγήματος και οι κύριοι αποδέκτες του. Γράφουμε για να ακούσουμε τη φωνή μας εμείς πρώτοι, να κρίνουμε, να κατασκευάσουμε το προσωπικό μας αφήγημα σύμφωνα με το παρόν που βιώνουμε. Η λειτουργία της γραφής στην εξιστόρηση της ζωής κάποιου έχει την ιδιότητα να συμφιλιώνει με το βίωμα, να το φιλτράρει και να το τακτοποιεί, είτε ο χρόνος αφορά το παρόν είτε το παρελθόν. Θεωρώ ότι η αύξηση αυτών των εκδόσεων είναι μια μορφή ανακλαστικής αντίδρασης στην πίεση της μαζοποίησης, της εξάλειψης του προσωπικού στοιχείου και στην ταχύτητα των μεταβολών όσον αφορά στις κοινωνικές, θεσμικές και πολιτισμικές δομές. Ο αυτοβιογραφικός λόγος λειτουργεί ως σταθερός τόπος, έρχεται να θεραπεύσει την απώλεια ενός βιωμένου, εξιδανικευμένου  ή μη μακρινού ιστορικού παρελθόντος, να εξηγήσει τη θέση του υποκειμένου στο σήμερα, και να επεκτείνει την παρουσία του στον μέλλοντα χρόνο. Έχει αμεσότητα και τον εξαγνισμό της «αλήθειας» που είναι η βασική επιδίωξη του αυτοβιογραφούμενου. Κάθε αυτοβιογραφικό έργο είτε αποτελεί λογοτεχνικό αριστούργημα είτε όχι, έχει μια καθ’ εαυτού αξία, την οποία βιώνει ο συγγραφέας και καθίσταται διαχρονικά χρήσιμη ως μεταφορά της ανθρώπινης εμπειρίας και ως πηγή μελέτης των ανθρωπιστικών επιστημών

[1] Τίτλος έργου του Μάρκου Αυρηλίου